Melissa de Wit, leerkracht en IPC-coördinator bij IKC De Argonauten, deelt haar inspirerende reis in het onderwijs. Na een lange zoektocht naar betekenis en plezier in haar werk, vond ze bij De Argonauten een plek waar kinderen op hun eigen tempo kunnen groeien en leren. Met passie voor innovatief onderwijs en een focus op verbinding brengt ze iedere dag het beste in zichzelf, haar collega’s en de kinderen naar boven.
Het proces van leren is heerlijk, en het resultaat geeft dan nog veel meer voldoening. Dat is wat ik kinderen wil meegeven: leren doe je samen, in verbinding met anderen.— Melissa de Wit, leerkracht en IPC-coördinator bij IKC De Argonauten
Toen ik in 2002 afstudeerde aan de PABO-Haarlem mocht ik na mijn LiO daar, ook meteen gaan werken op De Zuidwester. Collega’s leuk, kinderen leuk, ik heb me daar meteen thuis gevoeld. Van een aantal omzwervingen voor de klas van jaren groep 1/2, naar groep 7 en 8, daarna een aantal jaren groep 6 en groep 5 – tussendoor 2 kinderen gekregen – kwam ik weer terug bij de kleuters. Ik kan me nog herinneren, lang geleden, dat we Cito-toetsen bij kleuters afnamen. Vooraf natuurlijk veel geoefend in de klas wat een fluitketel en een video-8 camera was, want welk kind had dat nog thuis? En ‘Wat hoort er niet bij?: De fiets, de auto, de brommer of het vliegtuig?’ We hadden zelfs voor het gemak de tafeltjes in het speellokaal gezet, uit elkaar, lekker praktisch met 5 kleutergroepen en ook rustig voor de kinderen. Want je moet toch optimaal kunnen presteren, ook als je 5 jaar bent. Ouders vonden het wel praktisch dat we de kinderen nu al trainden voor het eindexamen. Grote lol, want ook met ouders hebben we wat afgelachen.
Maar ondertussen ging ik iedere dag naar huis met een onbestemd gevoel. Wat zijn we toch aan het doen?!? Ik vroeg me af wat ik de kinderen aan het leren was. Als dit onze opdracht is, dan ben ik klaar met het onderwijs, dacht ik. Samen met de directie (destijds Anita Snoek*) hebben we gekeken welk coaching traject het beste zou passen. Want helemaal het onderwijs uit, dat was nog een te grote stap. We kwamen op een combinatie van Video-interactie-training en coaching gesprekken binnen Spaarnesant. Ik kreeg en nam tijd om erachter te komen wat mij drijft, een pittig, maar zeer fijn proces. Ook liet ik me inspireren door de Waaromvragen van Operation Education. Waarom doen we de dingen zoals we ze doen? De woorden ‘Wie ben ik, wat kan ik, en wat doe ik ermee’, de woorden die mijn oma altijd tegen mij zei, gingen als een mantra door mijn hoofd. Ik kreeg de zin van lesgeven weer terug. Maar over de vorm was ik nog niet uit.
En toen kwam de vacature van De Argonauten voorbij. Op een van de eerste inspiratie-bijeenkomsten van Spaarnesant werd deze school gepresenteerd. Omdat ik wilde weten voor welke Stichting ik nou eigenlijk aan het werken was, ben ik daar naartoe gegaan. Op die avond kreeg ik de bevestiging dat ik bij Stichting Spaarnesant goed op mijn plek zit. Er is ruimte voor ideeën buiten de kaders van het traditionele lesgeven, ik kreeg er energie van!
De Argonauten was een startende school waar ze werken met IPC (International Primary Curriculum). Ik werd nieuwsgierig. De vorm van lesgeven waarbij kinderen niet met elkaar vergeleken worden, maar kunnen ontwikkelen in hun eigen leerproces, dát is het. En dan ook nog mogen uitpakken met thema’s en daar alle tijd voor krijgen vanwege het no-nonsense beleid (je besteedt dan tijd aan onderwijs i.p.v. alle andere zaken zoals wéken durende Sint – en Kerstfeesten inclusief stuiterende kinderen) gaf mij een heel goed gevoel. Enorm blij dat ik op De Argonauten mocht gaan werken.
Ik startte daar 7 jaar geleden met een groep van 12 kinderen en dat was ook nog eens een combinatiegroep 3/4, de enige groepen die ik nog nooit gedaan had. In alle opzichten spannend en nieuw. Samen met collega’s sparren over wat de belangrijkste dingen zijn die je in het leven van een kind wil meegeven, en hoe doe je dat dan in de klas. Het voelde als pionieren. Maar vooral voelde het als een enorme bevestiging van waar ik naar op zoek was. Nu zijn we uitgegroeid tot een volwaardige school met 8 groepen.
Het IPC bleef me inspireren en ik ben bij IPC-Nederland de opleiding tot coördinator gaan doen, daarna de opleiding Leergerichtheid Coachen. Naast dat ik leerkracht van groep 3 ben, neem ik collega’s mee in hun eigen IPC-proces en ben zelf ook nog dagelijks aan het leren. Dat het leren in verschillende fases gaat, geeft vertrouwen dat je dingen niet in één keer hoeft te kunnen. Het proces is heerlijk, en het resultaat geeft dan nog veel meer voldoening. Dat is wat ik kinderen wil meegeven. Maar misschien is nog wel het belangrijkste dat je het leert samen te doen. In de klas is dat ook zo. Door elkaar scherp te houden, word ik me bewust van het feit dat je alleen kunt ontwikkelen als je in verbinding met anderen bent. Ik werk met fijne collega’s die dat ook belangrijk vinden. En ook het plezier en de ontspanning op te zoeken. Spaarnesant bevestigt dat. Nu ga ik iedere dag met een blij gevoel naar huis. Het lijkt alsof je de wereld een beetje scherper ziet. Wie weet kan ik dat binnen Spaarnesant met nog meer collega’s delen.
