Ver voorbij het noodplan

Wat doe je als je structureel een fulltime leerkracht tekort komt en geen invallers kunt vinden als iemand ziek is? Hoe voorkom je dat de meest kwetsbare kinderen aan het kortste eind trekken? Saskia Bruschke, directeur van IKC Schalkwijk, staat met haar team dagelijks voor ingewikkelde keuzes.

“Ik werk hier nu 3,5 jaar en niet één dag was er geen personeelstekort. We hebben 190 leerlingen, verdeeld over twee locaties en drie onderwijstypen. Zeven groepen voor moeilijk lerende kinderen, vier groepen met een leerkracht en ondersteuner voor kinderen met sociaal-emotionele problemen en twee onderwijszorggroepen met een leerkracht en twee jeugdzorgmedewerkers. De laatste zes groepen zijn onze grootste zorg. Het lukt wel om personeel te vinden voor de groepen met vooral moeilijk lerende kinderen, maar er zijn weinig leerkrachten die de andere groepen aankunnen of -durven.”

‘Weinig leerkrachten durven of kunnen deze groepen aan.’

– Saskia Bruschke, directeur IKC Schalkwijk

  • Nieuwe normaal

    “Wat onvoorziene omstandigheden betreft zijn wij het noodplan allang voorbij. De laatste optie, de groep naar huis, is bij ons normaal. Is een leerkracht van een moeilijk lerende groep ziek en lukt het niet een ondersteuner uit een andere klas voor de groep te krijgen, dan blijven de kinderen thuis. Bij groepen met dubbele bezetting blijft de halve klas thuis. De realiteit is dat het ons niet lukt invallers te regelen. Het zijn elke keer ingewikkelde keuzes. Inmiddels begrijpen de ouders dat ook. Ik vind ze heel redelijk. Alleen als ze echt met de handen in het haar zitten, brengen ze hun kind alsnog naar school. Voor ons zit er dan niets anders op dan die 1 op 1 te begeleiden. Dit zijn geen kinderen die ergens rustig gaan zitten werken…”

     

  • Kansengelijkheid

    “Inmiddels is de leerachterstand een feit. Onze prioriteit is de veiligheid van de kinderen en alle groepen draaiende houden. Kwalitatief goed onderwijs, zoals we dat willen geven, maken we helaas niet waar. Het wrange is dat de kansenongelijkheid daardoor alleen maar toeneemt. Kinderen met een kleiner rugzakje krijgen in het reguliere onderwijs meer en beter onderwijs, terwijl juist de kinderen in het sbo daar zo afhankelijk van zijn. Volgend jaar krijgen we er een groep bij waar de sociaal-emotionele problematiek voorliggend is. Dat is spannend. Het goede nieuws is dat onze medewerkers enorm toegewijd zijn. Ze hebben een groot hart en blijven altijd in mogelijkheden denken. Wij wijzen geen enkel kind af.”

De laatste optie uit het noodplan is bij ons normaal.
— "Wij wijzen geen enkel kind af." - Saskia Bruschke, directeur IKC Schalkwijk
Scroll to top